Οι γειτονιές των blogs

Το διαδίκτυο ξεκίνησε σαν ένα μικρό χωριό και πολύ γρήγορα δημιουργήθηκε μια τεράστια μεγαλούπολη. Όπως συμβαίνει σε όλες στις μεγαλουπόλεις υπάρχουν οι μικρές και μεγάλες γειτονιές. Με τη διαφορά ότι οι γειτονιές του διαδικτύου έχουν ως χαρακτηριστικό τα κοινά ενδιαφέροντα των ‘γειτόνων’ και όχι τη γειτνίαση των ‘σπιτιών’ τους.

Όπου σπίτι βλέπε μπλογκ.

Σε μια από αυτές τις γειτονιές βρίσκομαι και εγώ, όπως όλοι.

Κατά καιρούς ‘γνώρισα’ αρκετό κόσμο. Μιλήσαμε, τσακωθήκαμε, δεν τα βρήκαμε, γεια σας.

“Ο Θεός και ο γείτονας” λένε. Έλα όμως που στο ίντερνετ το γείτονα τον διαλέγεις! Γιατί λοιπόν να προσπαθείς να εξηγήσεις και να εξηγηθείς; Γιατί να μιλάς σε αυτιά ερμητικά κλειστά; Υπάρχουν και σοβαρότερα πράγματα στη ζωή και δεν μπορείς να αναλώνεσαι συνέχεια με τα ίδια.

Έτσι επέλεξα να βρίσκομαι σε μια γειτονιά που περνάω καλά και ίσως περνούν καλά και οι άλλοι μαζί μου.

Ιστολόγια στην Ελλάδα υπάρχουν χιλιάδες και σε ολόκληρο τον κόσμο ίσως μερικά εκατομμύρια. Η θεματολογία ποικίλλει.

Είναι σαν να πας μια βόλτα στο δάσος. Θα συναντήσεις ψηλά και αγέρωχα δέντρα με χοντρούς κορμούς και μεγάλο ύψος, με μεγάλα κλαδιά και πολλά φύλλα, όπου γύρω τους και μέσα τους ζουν και τρέφονται αμέτρητοι άλλοι οργανισμοί.

Θα συναντήσεις και ταπεινούς θάμνους.

Θα βρεις ευωδιαστά λουλούδια, με ωραία σχήματα και χρώματα που δίνουν καθημερινά ζωή στα χιλιάδες έντομα που τα επισκέπτονται. Υπάρχουν και τα αγριόχορτα που προσθέτουν μόνο το χρώμα τους.

Θα δεις όμορφα μικρά και μεγάλα ζώα που είτε θα τα τρομάξεις, είτε η παρουσία σου θα τούς είναι αδιάφορη. Θα δεις και μοναχικούς λύκους, σκορπιούς και φίδια.

Υπάρχουν ιστολόγια προσωπικά. Ο καθένας γράφει ελεύθερα ότι τον απασχολεί, αναφέρει προσωπικά βιώματα, χόμπι και ενδιαφέροντα, ενώ αναρτά φωτογραφίες από τη προσωπική του ζωή, τον επαγγελματικό του χώρο, με τους φίλους του, την οικογένειά του τις διακοπές που έκανε κλπ. Χαλαρά ιστολόγια με καθαρά προσωπικό στυλ και σφραγίδα.

Υπάρχουν ιστολόγια με ανέκδοτα, αστείες φωτογραφίες, αστεία βίντεο, που σκοπό έχουν να βγάλουν γέλιο και να προσφέρουν στιγμές χαλάρωσης. Σημαντική η προσφορά τους, αναμφισβήτητα το γέλιο όλοι το έχουμε ανάγκη. Αν και προσωπικά διαφωνώ με τα βίντεο που παρουσιάζουν παθήματα συνανθρώπων μου, ιδιαίτερα όταν αυτά έχουν «ανέβει» στο διαδίκτυο χωρίς τη συγκατάθεση των παθόντων.

Υπάρχουν ιστολόγια επιστημονικά όπου ο καθένας θα διαβάσει από κβαντική φυσική και ψυχολογία έως και μεταφυσικές αναζητήσεις του διαχειριστή και των σχολιαστών. Σοβαρές απόψεις επιστημόνων και ειδημόνων που πραγματικά παρουσιάζουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, αν και ειδικό. Βέβαια σ’ αυτή την υποκατηγορία παρεισφρύουν συνήθως και διάφοροι  άσχετοι, που έχουν διαβάσει ελάχιστα ή καθόλου και απλά αναπαράγουν άρθρα άλλων ιστολογίων, παρερμηνεύοντάς τα, ενώ συχνά αναλώνονται σε παιχνίδια κατασκόπων, συνωμοσιολογίες, αμπελοφιλοσοφίες και διαστρεβλώσεις.

Υπάρχουν ιστολόγια με links από ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, βιβλία, μουσική, κόμικς κλπ. Συνήθως εκεί αντιγράφονται links από ξένα κυρίως sites όπου διακινείται αυτό το υλικό.

Υπάρχουν ιστολόγια κομματικά, συνδικαλιστικά, αθλητικά, με κατασκευές, με μαγειρική, με φωτογραφίες, με ποίηση, θρησκευτικού περιεχομένου, μόδας κλπ.

Υπάρχουν ιστολόγια ποικίλης ύλης. Χωρίς συγκεκριμένο στίγμα και θεματολογία καταπιάνονται με ένα σωρό διαφορετικά μεταξύ τους θέματα. Τις περισσότερες φορές αναπαράγουν αυτούσιες ειδήσεις, άρθρα και φωτογραφίες άλλων ιστολογίων και διαδικτυακών ΜΜΕ, ενώ σπάνια ο διαχειριστής αναρτά κάποιο δικό του άρθρο.

Υπάρχουν ιστολόγια αμιγώς πολιτικού περιεχομένου, όπου ο διαχειριστής ασχολείται με την πολιτική επικαιρότητα και την αναλύει. Πολλές φορές χωρίς να αποστασιοποιείται ο ίδιος από την είδηση, εξετάζει, παρουσιάζει και ερμηνεύει την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα, σαφώς επηρεασμένος από τις δικές του πολιτικές καταβολές, ιδέες και αξίες (αν διαθέτει), κάτω από το πρίσμα των δικών του παραμορφωτικών - τις περισσότερες φορές - φακών. Έτσι, ο αναγνώστης θα διαβάσει την ίδια ακριβώς είδηση σε διαφορετικά blogs, διαπιστώνοντας το πόσο εύκολα μπορεί να γίνει η τρίχα τριχιά και η τριχιά τρίχα.

Σε αυτή την κατηγορία ασφαλώς υπάρχουν και οι καθαρές φωνές. Αυτές που καταγράφουν ψύχραιμα και με τη μεγαλύτερη δυνατή αποστασιοποίηση την είδηση. Χωρίς φιοριτούρες και σάλτσες, αφορισμούς και κραυγές, λιβάνισμα ή ανάθεμα. Και το κυριότερο, χωρίς εξάρτηση. 

Το ερώτημα προκύπτει αβίαστα. Είναι εύκολο να καταγραφεί και αναλυθεί η πολιτική επικαιρότητα, χωρίς να εκφραστεί η προσωπική άποψη;

Φυσικά και δεν είναι! Αυτό ενδεχομένως το επιτυγχάνουν μόνο επαγγελματίες δημοσιογράφοι, με την ορθή απόδοση του όρου και χωρίς εισαγωγικά στις λέξεις. Η πραγματικότητα είναι πως και από αυτούς ελάχιστοι το καταφέρνουν. Οι περισσότεροι αναλίσκονται σε εξυπηρετήσεις μεγαλοσυμφερόντων ή μικροσυμφερόντων, ανάλογα τα χρέη, τις φιλίες ή τις εξαρτήσεις τους. Όποιος έχει μάθει να διαβάζει πίσω απ’ τις γραμμές (τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο εύκολο), μπορεί να ξεχωρίσει την είδηση από την “είδηση” και την ουσία από τη “γραμμή” που θέλει να περάσει ο δημοσιογράφος.

Το θέμα δεν είναι τι γράφει ο καθένας, ούτε πως το γράφει, ούτε καν σε τι αποσκοπεί. Έχουμε δημοκρατία (ή κάτι στο περίπου), ελευθερία γνώμης και άποψης και ο καθένας είναι σε θέση να εκφράζεται όπως νομίζει. Ούτε και κανόνες στη διαδικτυακή επικοινωνία μπορούν να θεσπιστούν. Τέτοιοι κανόνες μάλλον θα οδηγήσουν στο αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που υποτίθεται έχουν σκοπό να υπηρετήσουν. Όποιος επιχειρήσει να επιβάλλει κανόνες - υποτίθεται στα πλαίσια της προάσπισης των δημοκρατικών ελευθεριών - το πιθανότερο είναι να οδηγήσει στην πλήρη ανελευθερία και φίμωση των "μη αρεστών".

Κανόνες μπορεί και πρέπει να επιβάλλει ο καθένας στον εαυτό του και μόνο αυτός. Η αυτολογοκρισία θεωρώ πως είναι όχι μόνο εφικτή, αλλά και επιβεβλημένη. Αυτολογοκρισία όχι στα πλαίσια ενός ψεύτικου καθωσπρεπισμού, αλλά της έμπρακτης απόδειξης σεβασμού των στοιχειωδών κανόνων που πρέπει να διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις.

Το blog είναι κάτι σαν προσωπικό παρτέρι. Φυτεύεις, ποτίζεις και περιμένεις να ριζώσει ο σπόρος ώστε να γίνει ένα λουλούδι που θα ευχαριστεί εσένα και τους άλλους. Θέλει καθημερινή φροντίδα, πρέπει να φρεσκάρεις το χώμα, να ξεχορταριάζεις, να απομακρύνεις τα βλαβερά ζιζάνια. Αν το παραμελήσεις, αν αφήσεις τον καθένα να πατάει επάνω του ανεξέλεγκτα και να το μολύνει με δηλητήρια καλύτερα κλείσ’ το και κάτσε να βλέπεις τηλεόραση.

Με το blogging κάνω την πλάκα μου. Επικοινωνώ με ανθρώπους που εκτιμώ, ανταλλάσουμε απόψεις και περνάμε καλά. Δεν είναι απαραίτητο, ούτε και εφικτό, να συμφωνούμε πάντα. Αρκεί ο ειλικρινής διάλογος, ο απαλλαγμένος από δογματισμούς και προσωπικές αναφορές.

Έτσι θα συνεχίσουμε όλοι να περνάμε καλά.

Αυτός δεν είναι και ο στόχος;

ΥΓ: Τον τελευταίο καιρό δεν θέλω να ασχοληθώ με την ειδησεογραφία. Γίνονται τόσα πολλά και τραγικά ταυτόχρονα, που επέλεξα να απέχω.

Θα μου περάσει (μπορεί και σύντομα, φάσεις είναι) και θα ξαναγυρίσω στα ‘πάτρια’.

Μέχρι τότε θα το ρίχνω στη ‘σαχλαμάρα’ όσο πιο συχνά μπορώ.

Αφού δεν υπάρχουν λεφτά, ας υπάρχει το γέλιο.